Magistrale fieldbus w strefach zagrożonych wybuchem

W strefach zagrożonych wybuchem magistrale fieldbus wymagają stosowania infrastruktury zapewniającej odpowiednią ochronę przed zapłonem. Najważniejsze metody ochrony znajdziesz w tabeli poniżej.  Każdą z metod można zastosować do całego segmentu albo do jego części, na przykład magistrali lub odgałęzień.

Konserwacja urządzeń bez zezwolenia na pracę w strefie zagrożonej wybuchem jest możliwa tylko wtedy, gdy odgałęzienie oraz połączenie z urządzeniem zostało zainstalowane w sposób iskrobezpieczny (Ex i) lub wykorzystuje okablowanie polowe o ograniczonej emisji. W przypadku dużej liczby urządzeń i znacznej długości przewodów wymagana moc jest jednak zbyt duża, aby zachowanie iskrobezpieczeństwa było technicznie możliwe.

Odpowiednie wymagania spełnia koncepcja długich magistrali dużej mocy. Magistrala dostarcza zasilanie o napięciu do 31 V i natężeniu 500 mA, co wymaga zastosowania mechanicznych środków ochrony przed zapłonem, podobnych do tych, które stosuje się w oświetleniu elektrycznym oraz silnikach elektrycznych. Rolę bariery iskrobezpiecznej pełni urządzenie przyłączeniowe zamontowane w skrzynce przyłączeniowej dla sieci procesowych w pobliżu urządzenia docelowego. Można zamontować do czterech urządzeń przyłączeniowych na każdy segment, co pozwala zasilać i chronić do 31 urządzeń (tyle, ile wynosi standard dla magistrali fieldbus).
 

Korzyści:

• Ekipy instalacyjne i obsługowe zyskują możliwość pracy z urządzeniami polowymi bez konieczności ich wyłączania i uzyskania zezwolenia na pracę w strefie zagrożonej wybuchem.
• Inżynierowie mogą w każdej strefie zagrożonej wybuchem wykorzystywać kable o maksymalnej długości dopuszczonej dla magistrali fieldbus oraz instalować dużą liczbę urządzeń na segment.

Ilustracje ukazujące wszystkie metody instalacji z ochroną przed zapłonem i bez oraz odpowiednie produkty znajdziesz na liście produktów FieldConnex®.